De Dominicaanse Republiek is een van de dichtstbevolkte landen van het Caribisch gebied. Het heeft meer dan 10 miljoen inwoners en een gemiddelde bevolkingsdichtheid van 200 mensen per vierkante kilometer. Verreweg het grootste deel van de Dominicaanse bevolking woont in de steden, ongeveer 69 procent. Wil je meer weten over de bevolking en cultuur van de Dominicaanse Republiek? Lees dan snel verder
Trek naar de grote steden
De meeste mensen trekken voor werk richting de hoofdstad Santo Domingo. Het wordt op de voet gevolgd door Santiago de Los Caballeros met 500.000 inwoners en La Romana met 140.000 inwoners. Met een inwonersaantal van 2,2 miljoen mag Santo Domingo een echte miljoenenstad noemen. Santo Domingo is na het Cubaanse Havana de grootste stad in het Caraïbisch gebied.
Bevolkingsgroepen in de Dominicaanse Republiek
In de Dominicaanse Republiek wonen diverse bevolkingsgroepen. Verreweg het grootste deel, zo’n 73 procent, is een zogeheten ‘mulatto’. Dit is de benaming voor een persoon met zowel een witte als donkere achtergrond. Hij of zij heeft bijvoorbeeld een donkere vader en een blanke moeder. De meeste mulatto’s uit de Dominicaanse Republiek hebben gemengde voorouders uit Spanje en Afrika. Dit heeft alles te maken met de geschiedenis van het land. De Dominicaanse Republiek was namelijk ooit een kolonie van Spanje en werd pas in 1844 onafhankelijk.
Gelovig
Tijdens je reis naar de Dominicaanse Republiek maak je kennis met een gastvrije, vriendelijke en gelovige bevolking. Ruim 95 procent van de inwoners is er namelijk katholiek, en het overige percentage heeft een ander geloof. De bevolking is niet alleen graag in de kerk, maar ook op straat te vinden. Zo vieren ze elk jaar op uitbundige wijze carnaval. Deze traditie stamt al uit de tijd dat van de Taíno Indianen, de oorspronkelijke bewoners van de Dominicaanse Republiek. Ze droegen destijds kleurrijke maskers en dansten op straat. Dit doet de huidige Dominicaanse bevolking nog steeds graag, maar dan bijvoorbeeld op de muziek van de merengue. Wees niet verrast als je ook even mee moet dansen!
Talen
De Dominicaanse Republiek is een zeer gevarieerd land. Zo worden berglandschappen er afgewisseld met tropische regenwouden en woestijnachtige gebieden. Niet alleen het landschap, maar ook de bevolking en taal is er zeer divers. Het Spaans is de officiële taal van de Dominicaanse Republiek sinds de Spanjaarden het koloniseerden in de 15e eeuw. Naast de hoofdtaal Spaans spreekt een deel van de mensen er Haïtaans-creools. Zoals de naam al doet vermoeden wordt deze taal met name gesproken in het westen, bij de grens met Haïti. In de Dominicaanse Republiek wonen veel immigranten. Zij spreken elk hun eigen dialect. Daardoor zijn er twee soorten Spaans ontstaan, namelijk een Europese en een Dominicaanse variant. Het Dominicaanse Spaans heeft een iets andere melodie en is wat zachter dan de Europese variant. Daarnaast heeft het Dominicaans Spaans 28 letters, één meer dan standaard Spaans.
Woorden uit de Indianencultuur
Voor de komst van de Spanjaarden woonden er een Indianenstam in de Dominicaanse Republiek die de Taínos worden genoemd. Slechts enkele woorden uit de Indianencultuur zijn bewaard gebleven. Zo noemt de bevolking een leguaan ‘iguana’ en wordt vlees aangeduid met ‘lambi’. De indianenstam noemde het oostelijk deel van Hispaniola ‘Quisqueya’. Sommige inwoners gebruiken deze benaming nog steeds, dus kijk niet vreemd op als je deze naam een keer voorbij ziet komen.
Onderwijs in de Dominicaanse Republiek
Overigens is het geen probleem wanneer je het Spaans niet machtig bent. Tegenwoordig onderwijzen scholen ook het Engels. De lessen Engels beginnen meestal in de hogere klassen van de lagere school en op de middelbare school is het een verplicht vak. Dit heeft ervoor gezorgd dat de communicatie met de Dominicaanse bevolking soepeler verloopt dan vroeger. Met name op toeristische plekken, zoals de hoofdstad Santo Domingo, is een gesprek in het Engels voor de bevolking geen probleem. Desondanks is het zeker handig om een beetje Spaans te leren. Dit maakt het contact met de bevolking buiten de grote steden een stuk gemakkelijker.
